Jeshua: het Woord van God
Als we praten over het Woord van God, moeten we ons vooral eerst richten op het feit dat Jeshua op verschillende plekken in de bijbel het Woord van God genoemd wordt.
Johannes 1:1-5, 14 zegt:
In den beginne was het Woord en het Woord was bij God en het Woord was God. Dit was in den beginne bij God. Alle dingen zijn door het Woord geworden en zonder dit is geen ding geworden, dat geworden is. In het Woord was leven en het leven was het licht der mensen; en het licht schijnt in de duisternis en de duisternis heeft het niet gegrepen…
…Het Woord is vlees geworden en het heeft onder ons gewoond en wij hebben zijn heerlijkheid aanschouwd, een heerlijkheid als van de eniggeborene des Vaders, vol van genade en waarheid.
1 Johannes 1:1-3 zegt vervolgens:
Hetgeen was van den beginne, hetgeen wij gehoord hebben, hetgeen wij gezien hebben met onze (eigen) ogen, hetgeen wij aanschouwd hebben en onze handen getast hebben van het Woord des levens – het leven toch is geopenbaard en wij hebben gezien en getuigen en verkondigen u het eeuwige leven, dat bij de Vader was en aan ons geopenbaard is- hetgeen wij gezien en gehoord hebben, verkondigen wij ook u, opdat ook gij met ons gemeenschap zoudt hebben. En ónze gemeenschap is met de Vader en met zijn Zoon Jezus Christus.
Openbaring 19:11-13 zegt:
En ik zag de hemel geopend, en zie, een wit paard; en Hij, die daarop zat, wordt genoemd Getrouw en Waarachtig, en Hij velt vonnis en voert oorlog in gerechtigheid. En zijn ogen waren een vuurvlam en op zijn hoofd waren vele kronen en Hij droeg een geschreven naam, die niemand weet dan Hijzelf. En Hij was bekleed met een kleed, dat in bloed geverfd was, en zijn naam is genoemd: “het Woord Gods.”
In deze teksten is duidelijk te herkennen dat Jeshua het Woord van God is.
Ook bij de profeten, in wat we het oude testament noemen, vind je referenties die er op duiden dat het Woord van God meer is dan alleen de woorden die gesproken zijn, een voorbeeld is in Jeremia 1:4-5 als hij geroepen wordt tot profeet:
Het woord des HEREN nu kwam tot mij: Eer Ik u vormde in de moederschoot, heb Ik u gekend, en eer gij voortkwaamt uit de baarmoeder, heb Ik u geheiligd; tot een profeet voor de volkeren heb Ik u gesteld.
Deze laatse zinsnede vind je veel in de bijbel. Het Woord van God is dus God zelf die komt en spreekt, dit bepaalt dus de autoriteit van het Woord van God. Als we deze waarheid niet zien dan wordt het gezag van de bijbel, het geschreven woord van God, gereduceerd. Als we de bijbel lezen moet dit constant in ons achtehoofd meespelen.
De Bijbel het Woord van God
In de bijbel wordt op diverse plaatsen gesuggereerd dat ook hier, bij de bijbel zelf, sprake is van het Woord van God. Een paar teksten om dit te benadrukken zijn:
2 Timotheus 3: 15-17:
Blijf gij echter bij wat u geleerd en toevertrouwd is, wèl bewust van wie gij het hebt geleerd, en dat gij van kindsbeen af de heilige schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid door het geloof in Christus Jezus. Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust.
En 2 Petrus 1:19-21:
En wij achten het profetische woord (daarom) des te vaster, en gij doet wèl, er acht op te geven als op een lamp, die schijnt in een duistere plaats, todat de dag aanbreekt en de morgenster opgaat in uw harten. Dit moet gij vooral weten, dat geen profetie der Schrift een eigenmachtige uitlegging toelaat; want nooit is profetie voortgekomen uit de wil van een mens, maar, door de heilige Geest gedreven, hebben mensen van Godswege gesproken.
Ook in de Psalmen wordt hieraan gerefereerd. In Psalm 119:160 staat:
Heel uw woord is de waarheid, al uw rechtvaardige verordeningen zijn voor eeuwig.
Met dat “heel”, soms ook vertaald met “som” wordt bedoeld dat de bijbel in zijn geheel het woord der waarheid is. In de psalmen, en Psalm 119 bij uitstek, wordt dit thema vaak herhaald.
Het komt, gelet op de volgende teksten ook precies, er mag niets aan worden toegevoegd en ook niet van worden weggedaan. Deuteronomium 4:2 zegt:
Gij zult aan wat ik u gebied, niet toedoen en daarvan niet afdoen, opdat gij de geboden van de HERE, uw God, onderhoudt, die ik u opleg.
En Deuteronomium 12:32:
Al wat ik u gebied, zult gij naarstig onderhouden; gij zult daaraan niet toedoen, noch daarvan afdoen.
In het laatste hoofdstuk van de bijbel vind je een vergelijkbare tekst. Openbaring 22:18-19 geeft het volgende aan:
Ik betuig aan een ieder, die de woorden der profetie van dit boek hoort: Indien iemand hieraan toevoegt, God zal hem toevoegen de plagen, die in dit boek beschreven zijn; en indien iemand afneemt van de woorden van het boek dezer profetie, God zal zijn deel afnemen van het geboomte des levens en van de heilige stad, welke in dit boek beschreven zijn.
Als laatste wil ik nog een tekst uit de brief aan de Hebreëen noemen. Hebreëen 4:12-13 zegt:
Want het woord Gods is levend en krachtig en scherper dan enig tweesnijdend zwaard en het dringt door, zó diep, dat het vaneenscheidt ziel en geest, gewrichten en merg, en het schift overleggingen en gedachten des harten; en geen schepsel is voor Hem verborgen, want alle dingen liggen open en ontbloot voor de ogen van Hem, voor wie wij rekenschap hebben af te leggen.
Het belang van zorgvuldig omgaan met de bijbel lijkt mij voldoende onderstreept. Geneigd zijn om de tekst van de bijbel aan te passen aan onze inzichten en wensen, lijkt mij dan ook niet verstandig. We dienen dan ook de tekst als waar en historisch te behandelen. Recente archeologische vondsten bevestigen dit ook.
Indeling van de bijbel
De bijbel wordt traditioneel ingedeeld in een oud en een nieuw testament. Deze indeling is als zodanig niet direct aan de bijbel zelf ontleend, maar ontstaan binnen de kerkelijke traditie. Het nadeel van het hanteren van deze indeling is dat de indruk wordt gewekt dat verschillende stukken van de bijbel bestemd zijn voor verschillende tijdperken en verschillend groepen mensen, er wordt dan onderscheid gemaakt tussen Israël en de kerk. Het oude testament zou dan voor Israël zijn terwijl het nieuwe testament bestemd zou zijn voor de kerk. De vele aanhalingen in het Nieuwe Testament vanuit het Oude Testament geven wat mij betreft aan dat de bijbel als een geheel moet worden gezien, bestemd voor iedereen in elke tijd, tenzij in de tekst uitdrukkelijk anders wordt weergegeven.
In Messiaanse kringen wordt een indeling gehanteerd, die overeen komt met de Joodse traditie, waarbij het Nieuwe Testament, de zogenaamde “Brit Hadasha” wordt gezien als onderdeel van de zogenaamde geschriften. Deze indeling heeft ook mijn voorkeur, vanwege het feit dat hiermee de eenheid van de schrift wordt benadrukt. Als Paulus in bovengenoemde tekst gericht aan Timotheus refereert aan de schriften, dan doelt hij vooral op de Tenach, het Oude Testament, omdat dit de bijbel was die hij las en waaruit hij rijkelijk citeerde. Ook Jeshua las en citeerde dezelfde Tenach. Dit betekent niet dat de Brit Hadasha beschouwd zou mogen worden als inferieur ten opzichte van de Torah. Heel de schrift, van kaft tot kaft, is door God geïnspireerd en moet dan ook als gelijkwaardig worden behandeld.
De indeling is dan ook als volgt:
Torah, betekent instructie of wet
Genesis tot en met Deuteronomium
Neviim, Profeten
Historische boeken Jozua tot en met 2 Koningen, en profetische boeken Jesaja tot en met Maleachi
Ketuvim, Geschriften (vroege)
Dichterlijke boeken, Job tot en met Hooglied, Ruth, Ezra en Nehemia en 1 en 2 Kronieken
Brit Hadasha, Late of Messiaanse geschriften
Mattheus tot en met Openbaring
Torah
Het woord Torah betekent instructie. Dit moet gezien worden als een praktische handleiding voor dagelijks leven. Het woord Wet is afkomstig van de Griekse vertaling van het woord Torah, dat is Nomos. De term Wet doet de Torah geweld aan, het wekt de indruk dat we te maken hebben met strenge regels van een strenge God. De Torah is echter bedoelt als de instructie van een liefdevolle Vader, die ons de weg wijst; dit geeft er een heel ander karakter aan. Dit karakter moet je dan ook meenemen naar de Brit Hadasha, als met name Paulus refereert aan het woord Nomos oftewel “wet”.
Neviim
De profeten, zowel in de historische als in de profetische boeken hebben tot taak om een volk wat afvallig wordt of dreigt te worden van de Torah, deze terug te brengen bij de gehoorzaamheid. Het idee dat het in deze boeken primair zou gaan om toekomstvoorspelling, moet van de hand gewezen worden. Het enige is dat de profeten ons wijzen op onze toekomst in relatie tot onze gehoorzaamheid aan de Torah. Ook wijzen zij op toekomstig herstel, wat gaat komen dankzij de Messias en de komst van Zijn Koninkrijk.
Ketuvim
Met name de Psalmen en wellicht ook Hooglied, hebben een duidelijk vooruitziende blik richting de komende Messias, de overige zijn praktisch , en dienen als aanvullende wijsheid, en historisch in de zin van hoe het verder gaat.
Brit Hadasha
De evangeliën beschrijven de Messias, in wie Hij is en wat Hij zegt en doet. Het boek Openbaringen kan hierbij gezien als het vijfde evangelie. Mattheus tot en met Johannes beschrijven de Messias bij zijn eerste komst, Openbaringen beschrijft de Messias bij zij tweede komst. De brieven zijn vooral bedoelt om te laten zien hoe en wat er dank zij het werk van Jeshua aan het kruis is veranderd, en op welke manier Jeshua heeft aangevuld wat in de Torah nog ontbrak. In het stuk onder het kopje Torah, ga ik dieper in op het doel en de functie van de Torah.
Eenheid van de schrift
Als we twijfel toestaan ten aanzien van gedeelten van de bijbel, dan wordt ook het gezag van de overige schriften daardoor ondermijnd. Bij voorbeeld zonder Genesis 1 heb ik geen besef van het feit dat we door God geschapen zijn, tot zijn doel, dus ook aan Hem verantwoording schuldig zijn. Zonder Genesis 2 en 3 kunnen we niet echt begrijpen wat zonde is, dan hebben we ook geen idee waarom Jeshua aan het kruis moest sterven. Zo zijn er nog ettelijk voorbeelden te noemen met dezelfde impact. Ofwel de bijbel is Woord van God van kaft tot kaft, ofwel de bijbel hoort in de prullenbak thuis, tussen beide is geen ruimte. Het feit dat we in het laatste geval selectief met de bijbel omgaan, betekent dat ieder naar behoefte eruit kan halen wat hij wil, al naar gelang de agenda van betrokkene. Door met name vanuit seculiere en theologische achtergrond aangestuurde twijfel over de historiciteit van Genesis 1 tot 11 wordt de volledige basis onder de bijbel en het gezag van de bijbel weggenomen en hebben ten diepste geen bijbel meer over.
Het nut van de Schriften
Paulus schrijft in 2 Timotheus 3: 15-17:
Blijf gij echter bij wat u geleerd en toevertrouwd is, wèl bewust van wie gij het hebt geleerd, en dat gij van kindsbeen af de heilige schriften kent, die u wijs kunnen maken tot zaligheid door het geloof in Christus Jezus. Elk van God ingegeven schriftwoord is ook nuttig om te onderrichten, te weerleggen, te verbeteren en op te voeden in de gerechtigheid, opdat de mens Gods volkomen zij, tot alle goed werk volkomen toegerust.
Onderrichten:
Dat het geven van praktische instructie voor een leven in dienst van God.
Weerleggen:
Dit is het zichtbaar maken van leugenachtige en misleidende leringen.
Verbeteren:
Dit is de bijbel gebruiken als een spiegel, aan de hand waarvan de nodige aanpassingen worden gedaan.
Opvoeden:
Dat is de bijbel gebruiken als voedsel voor onze groei naar geestelijk volwassenheid.
